La Luna (Luna) - 1979 - Bernardo Bertolucci

Kinowelt / Arthaus Region 2 - PAL

Widescreen anamorphic - 1.85:1
DVD5

http://www.imdb.com/title/tt0079495/
http://www.dvdbeaver.com/film/DVDReviews25/la_luna.htm

Bertolucci'nin filmleri herkese göre değil, bazen rahatsız edici. En önemli filmi sayılan The Last Emperor (1993)'ı halen görmemiş olsam da, Last Tango in Paris (1972), The Sheltering Sky (1990), Stealing Beauty (1996) ve The Dreamers (2003)'ı izledim. Belki filmleri arasında benim izlediklerim özellikle rahatsız edici olanlardı.

Bertolucci'nin favori teması insanın değişimi gibi geliyor bana. İnsanların yaşlarının ilerlemesi dolayısıyla, başlarına gelen bir olay yüzünden veya sadece sıkıntıdan ötürü insan psikolojisinde ve neticede bunun dışavurumu olan davranışlarındaki değişim.

La Luna'nın iki ana karakteri, anne ve oğlu, ailenin babasının ölümü ile Amerika'dan İtalya'ya taşınıyorlar. Caterina İtalya'da yarım bıraktığı opera kariyerine devam ederken, 14 yaşındaki Joe yanlızlıktan ötürü eroin bağımlısı haline geliyor. Caterina'nın opera kariyeri ve Joe'nun bir eroin bağımlısına dönüşürken yaşadıkları esasen filmde arkaplan olarak yer alıyor. Filmin esas anlattığı bu iki karakter arasındaki ilişkinin değişimi.

Film bu değişimi anlatırken hakkını veriyor diyebiliriz. Özellikle anne Caterina rolundeki Jill Clayburgh'un bu sıradışı karakteri oldukça iyi oynaması filmin esas dayanağı oluşturuyor. Ergenlik dönemindeki Joe'nun bu süreci normal bir şekilde değil de bir eroin bağımlısı haline gelerek yaşaması, anne-oğul arasındaki ilişkinin niteliğini değiştiren esas faktör. Bağımlılığın yarattığı farklı ruh halleri Joe'nun annesine karşı daha açık olmasına neden oluyor. Caterina ise ister istemez oğlunun yaşamını daha fazla ciddiye almak durumunda kalıyor.

Ergenlik dönemindeki Joe'nun artan cinsel istekleri zorunlu olarak en yakınındaki kadına, yani annesine yöneliyor. Sıradışı anne karakteri bu yönelimi bir yerde kabul ediyor ve hatta bir süre sonra kendisi de zaman zaman oğluna karşı arzu duyuyor. Bu sürecin hem izlemesi hem de muhtemelen oynaması rahatsız edici sahnelere yol açtığını itiraf edelim.

Burada dikkat çeken bir husus, karakterlerin kişiliklerinde bir idealizasyonun söz konusu olması. Toplumun yadsıyacağı türden böyle bir ilişkiye girerken ne Joe ne de özellikle Caterina bu durumun yol açabileceği sonuçları sorgulamıyor. Bunun nedeni, yine sıradışı Caterina karakterinin bu sürecin oğlunun içerisinde bulunduğu dönemden kaynaklandığının ve gelip geçici olduğunun farkında olması diyebiliriz.

Belki de Bertolucci filmlerinde hoşuma giden yan bu. Karakterlerin toplumsal önyargılardan bağımsız olarak değişimlerini yaşayabilmesi. Bu elbette bir idealizasyon, ancak izlemesi bile keyif verici. Bu özellik izlediğim tüm Bertolucci filmlerinde mevcut.

Netice olarak La Luna güzel bir film, izledikten sonra insanın içinde güzel bir duygu bırakıyor. Renklerin yansıması ve çekimler çok ustalıklı, müzikler güzel ve akılda kalıcı. Joe'nun operada dolaştığı sahneler muhteşem.

3.5 / 4.